XII. DE CERVO SITIENTE.

SITIENS ad fluvium cervus properavit;
Videns umbram cornuum multum se jactavit,
Et crura gracilia nimium culpavit:
Attamen extollens multum se magnificavit.

156                   APPENDIX.

   Inter hæc latrantium voces audiebat;
Cervus mortem metuens fugam capiebat,
Magnitudo cornuum quem præpediebat
Currere ne possit: querula tunc voce gemebat.
   "Miser," inquit, "fatuus, magis extollebam
Digna vituperio, sic insolescebam,
Dum laudavi cornua crura contempnebam;
Amplius illa nocent mihi quæ plus cara tenebam."

                         MORALITAS.

    Stultorum stultitiam vult hic increpare,
Qui commendant vitia, prompti reprobare
Virtutis insignia, docti deprivare
Quæ laudanda manent, quæ deprivanda probare.
                        ___________