APPENDIX. 169
Hircum ferunt fugere lupum voluisse ;
Sed quia magnus erat, illum credo puduisse.
Illis concurrentibus, lupus salutare
Cœpit hircum taliter, "Salveris, mi care :
Videro sub pondere te nunc laborare,
Si me permittis, possum te spero juvare."
Illis jam pergentibus finis [fit] diei,
Lupus hirco dixerat, "Ecce noti mei
Domus, pro me comite carus eris ei,
Ergo pergamus illic causa requiei."
Descenderunt pariter vulpis in cavernam ;
Fit hircus dixerat, " Ecce noti mei
Domus, pro me comite carus eris ei,
Ergo pergamus illic causa requiei."
Cui vulpis egrediens conatur blandire,
" Pretium conradii vultis," inquit, "scire?
Hircus quod appretiat nolo præterire."
Innuit atque lupo ne vel hunc permittat abire.
Illis consedentibus vulpis ministravit;
Vulpis mensam posuit, vulpis ordinavit;
Ubi tamen exiit illic non intravit,
Quod caper aspiciens interna corde notavit.
Tandem ad pitanciam moros asportavit,
De quibus avidius caper manducavit ;
Hœdos cibum reliquum duos æstimavit,
Sed moros denos et non minus appretiavit.
Vulpis ait, " Recole, frater, quod dixisti,
Legem libens patere quam sponte subisti :
Quod noto fit pretium cibi, sic aisti,
Per spes juro meas reddes quodeunque vovisti."
Sic hœdos .xij. coactus est dare,
Et noctis conradium satis emit care.
[MORALITAS.]
Monet nos hæc fabula rufos evitare ;
Quos color et fama notat, illis sociare.
————