IV. De rege et miliite qui viderunt pauperem laetantem et
                                   cantantem.

LEGIMUS de quodam rege qui dixit cuidam militi ano,
" Eamus nocte per civitatem, et videamus quae fient in
ea."   Cum autem ad quendam locum devenissent,
viderunt lumen in quodam subterraneo habitaculo, in
quoo sedebat homo pauper cum sordidis et lacerates ves-
tibus cum uxore sua pauperrima, quae coram viro suo
cantabat et laudibus eum extollebat." Tunc rex mirari
coepit, quod hii qui tanta gravati erant inopia, et
vestimentis carebant, nec domum habeant, ita loetam
et securam et quasi locupletam ducebant vitam ; et
ait militi suo,  "Valde mirabile quod nunquaiu mihi
et tibi placuit vita nostra, quae taiitis deliciis et tanta
refulget gloria, sicut bos, stultos laetificat miserrirna
vita siia, quoa dulcis et suavis videtur eis, cum sit
aspera et amara."    Cui miles sapienter respondit,
" Multo arnplius stultam et miseram reptitant vitam
nostram verae vitae et aeternae gloriae dilectores, qui
splendida palatia nostra et vestes et divitias tanquam ,
stercora reputant respectu coelestium divitiarum, et
gloriam nostrain tanquam ventum et inane costimant
respectu inenarrabilis pulcritudinis gloriea, sanctoruni
qum est in ecalis.  Nam quemadmodum nobis decipere
isti nisi sunt, eodem modo et amplius nos, qui in hoc
mundo erramus et sufficientiam nobis esse piitamus in
ista falsa gloria, lamentationibus digni sumus in oculis
eorum qui gustaverunt dulcedines aeternorum bonorum.