28                    LATIN STORIES.

                 XXVI. De divite qui dedit omnia filio suo.

SIC in proposito esse potest de quodam potente et
divite, qui, cum esset senex et corpore impotens, dedit
omnia scilicet cum filia sua cuidam juveni, qui domum
gubernaret et eum honorifice exhiberet. Hic primo anno
senem in mensa secum collocavit, de unaque scutella
comedebant, et de eodem eum vestivit. Secundo vero
anno posuit eum in fine mensae, et cibavit et vestivit
de pejori. Tertio vero anno, positus fuit cum pueris
super terram proximus pessimis, et quia uxor sua incepit
parere oportuit eam cameram quam occupavit habere,
et sub illo colore eum de camera ejecit, et in tugurio
juxta portam eum habitare coegit, qui gemens et
dolens de ista misera fortuna tale excogitavit reme-
dium. Venit uno die ad juvenem illum, generum sci-
licit, petens sibi concedi modium, cum quo tugurium
suum intrans finxit se pecuniam mensurare faciendo
strepitum quasi c6mputationis in modio. Juvenis vero

                       LATIN STORIES.                     29

ille, qui eum secutus fuerat admirando quid mensurare
vellet, extra hostium stans et ascultans hoc, recessit
clam, credens eum in pecunia abundare, de quo caute
quaesivit uno die si aliquid haberet, asserens quod bonum
esset eos hoc scire, "quia antiquus es, et si aliquid
haberes, quis posset illud melius pro anima tua facere
quam nos." Cui senex, " Habeo in illa cista parvam
pecuniam, quam custodivi ad faciendum pro anima mea
et ad legandum in testamento meo, et volo quod vos sitis
dispensatores, et habeatis residuum, si bene erga me
vos habueritis." Et ad majorem rei evidentiam unum
denarium dimisit quasi ex negligentia in rima modii,
cum eum reportaret. Qui videntes et audientes hoc,
eum ad mensam et cameram et vestes et omnia restite-
runt pro tota vita, spe gaudentes. Cum vero ad mor-
tem traheret, antequam totaliter expiraret, ad cistam
currentes nihil invenerunt nisi malleum, in quo Anglice
scriptum erat.

             Wyht suylc a betel be he smyten,
             That al the werld hyt mote wyten,
             That gyfht his sone al his thing,
             And goht hym self a beggyn.

             De un tiel mael seit-it feru,
             Ke seit par mi le monde conu,
             Ky doune kaunke il a à soen enfant,
             E va ly meimes mendiaunt.