LATIN STORIES.
57
LXII. De Reynardo et Teburgo.
VULPES, sive Reynardus, obviavit Teburgo, i.e. cato;
et ait Reynardus, “Quot frauds vel artificial novisti?”
Ait catus, “Certe, nescio nisi unum.” Et ait Rey-
nardus, “Quod est illud?” Respondit catus, “Quan-
do canes me insequuntur, scio rapere super arbores et
evadere.” Et quæsivit catus, “Et tu, quot scis?”
Respondit Reynardus, “Scio .xvij., et adhuc habeo
sacculum plenum: veni mecum et docebo te artificia
mea, quod canes te non capiant.” Annuit catus:
ambo iverunt simul. Venatores et canes insequebantur
eos. Ait catus, “Audio canes jam timeo!” Et ait
Reynardus, “Nolo timere: bene te instruam qualiter
evades.” Approprinquaverunt canes et venatores.
“Certe,” dixit Catus, “amplius non tecum ibo: volo
uti artificio meo.” Et saltavit super arborem. Canes
ipsum dimiserunt, et Reinardum insecuti sunt, et tan-
dem ceperunt, quidam per tibias, quidam per ventrem,
quidam per dorsum, quidam per caput. Et catus in
alto sedens clamavit, “Reynarde, Reynarde! aperi
sacculum tuum; certe omnes fraudes tuæ non valent
modo ovum.”