XCVIII. De abbate jejunante.
DE quodam abbate audivi qui multum ante promotionem
suam in pane et aqua jejunare solobat. Cum autem factus
esset abbas, coepit magnos comedere. Cum autem
quæreretur ab eo de tanta repentina mutatione, respondit,
"Diu jejunavi hujus solempnitatis vigiliam; idcirco enim
parvos pisciculos comedebam, ut aliquando magnos
manducare possem."
______________