III.  DE FURE ET CANE.

Fur cujusdam divitis opes exploravit,
Qui per canem divitis prodi dubitavit;
Hic fraudem qua fallere canem cogitavit,
Buccellam panis secum portate paravit.
  Mox ad domum divitis ut fur veriebat,
Ei statim catulus vigil occurrebat.
Latro dolum machinans panem porrigebat;
Sed canis, exosus furem, panem renuebat,
  “Mihi gratis,” inquiens, “panem porrexisti?
An ut meum dominum prodi potuisti?
Sic sic meas claudere fauces voluisti:
Non me decipies, sed abibis sicut adisti.
  “Quid si quem tu porrigis panem comedissem,
Et sic meum dominum tibi prodidissem?
Forte non me pateres, egens cum venissem,
Et sic deterior omni latrone fuissem.”

150                APPENDIX.

                   MORALITAS.

  Ista nos historia monet praecavere
Dolosa consilia, nec eis favere:
Noli fictis fraudibus consensum praebere;
Cur?  Quia saepe solet multis fraus ficta nocere.
                    _____________