XI. DE ANCIPITRE ET LUSCINA.

AD silvas ancipiter nuper veniebat,
Et nido lusciniæ rapax accedebat,
In quo mater parvulos pullos relinquebat,
Quos ferus ancipiter prædam sibi ferre volebat.
   Institit luscinia fletu supplicare,
Ne vellet ancipiter pullos asportare,
Cui dixit ancipiter, "Si vis cantitare,
Ecce tuos pullos forsan desisto necare!"
   Tunc timens luscinia notas exaltavit,
Quam tamen ancipiter cantantem culpavit,
Dicens quod defecerit, nec bene cantavit;
Unum de pullis rostro scindente necavit.
   Post hæc auceps callidus pedicas ponebat,
Licis pro virgulis, et dum veniebat,
Imprudens ancipiter virgis inhærebat;
Defraudens alios propria sic fraude ruebat.

MORALITAS.

Hæc nos vult historia sic humiliari,
Et minus potentibus ita conformari,
Ut de nostris valeant actibus juvari,
Ut eos nostro contingat posse gravari.
___________