XVI. DE RUSTICO.

CUM nuper ad nemora rusticus meavit,
Carentem manubrio securim portavit;
Qui mox pro manubrio cunetis supplicavit
Arboribus silvae, tribuunt quodcunque rogavit.
Rusticus manubrium securi figebat;
Mox illuc huc transiens arbores scindebat
Taxos, quercus, fraxinos, omnes succidebat;
Quod cernens quercus, lacrimosa voce ferebat:
"Merito jam patimur hane improbatem.
Rustico quae dedimus tantam potestatem,
Ut nos in perpetuum tollat vastitatem,
Et pietatis opus convertat in impietatem.

MORALITAS.

Haec monet historia ne vestros mittatis
A vobis exercitus, per quod sentiatis
Vires vestras debiles et sic corruatis,
Pressi vobiscum vestros dum non habeatis.
___________