XXIX. DE CAMELO
REM jam vobis referam sermone fideli,
Pridem pulex insilit in dorso cameli,
Ad augmentum sarcinæ pilis hæret veli,
Corde tumet misero vectus quasi culmine cśli.
Lucis horologio deorsum tendente,
Ad camelum loquitur fatuosa mente,
“Laborasti nimiam me te comprimente:
Liber eas, ne tu careas virtute repente.”
“ O tu lenta bestia, cui nocuisti ?
Te non sensi penitus quando ascendisti,
Neque fero levius quod me reliquisti :
Credo nocere mihi velles tu, si valuisti.”
[MORALITAS.]
Ostendit hæc fabula hos insipientes,
Qui sese magnificant nihilque valentes :
Hos Ducunt pro nihilo quique sapientes,
Cum mala nec valeant, bona nec sunt impedientes.
————