Ad tectum proprium, quo sua sponsa fuit.
Hic tonat : haec surgit, et postae repagula laxat ;
Non anus astuta condere quit Paridem.
Cogitat, et reperit artem : dat ei pugoinem ;
Ipsi, “Staque tacens, atque tene gladium.”
Terruit iste tacens sponsum, dum quaeritat : is sit,
Adstat cum gladio. Socrus ait subito,
“Quidam stratilates conantes hume dare morti,
A nobis ideo quaesiit auzilium.
Hos horrebat ad now : tenet hic idcirco mueronem
Quare bir grates contulit huic betulae
Nescius hic fraudis, “Sit, socrus, tibi gratia magne,
Sic tibi dat laudes primopotentis apex.
Quisque probus debet fratri conferre jubamen :
Nam qui juvare potest, non fecit, is perimit.
Gratulor in Domino Jesu ; pariter residere
Nos decet, et munus reddere grande Deo.”
Audi, qua fraude decepit femina sponsum :
Heu quot adhue regnant qualibet urbe pares.
Lena Deum perdit, fratem castigat, et omnes
Bires enerbat corporis illa, cui
Egregiam fuscat animam , foruli cito fauces
Constingitque, dies sincopat haec hominis,
Qui Christo servit, divina juce potiri
Post hanc, huic dabitur mens, satietur ea.
Hic visus domini dat jugia pascua justis ;
Hic nitido jubare verus Apollp micat.
Hic est perpetua ; non hic Alecto ; Megaera,
Cumque sua socia, jura docere queunt.